Wraz z rozpoczęciem nauki w przedszkolu rozpoczyna się bardzo intensywny okres w życiu malucha. Jest to bowiem czas, w którym, prócz rozwoju intelektualnego, motorycznego i społecznego następuje również intensywny rozwój emocjonalny. Nowe doświadczenia związane z wstąpieniem do grupy skutkują pojawieniem się nowych reakcji oraz zachowań, których dotychczas nie zauważyliście u swojego dziecka. Jest to zupełnie normalne i ma również związek z typową ekspresyjnością i żywiołowością dziecka w wieku 3-6 lat.
Dynamiczny okres w życiu dziecka
Radość, złość, wstyd, smutek, strach: rozmaite uczucia w różnym natężeniu – tak najkrócej można scharakteryzować wiek przedszkolny. Emocje dziecko wyraża całym sobą, jest zmienne, impulsywne, a jego gwałtowne reakcje tak jak szybko się pojawiają, tak też szybko gasną. W pierwszych latach edukacji dziecko jeszcze nie panuje nad uczuciami, które sterują jego zachowaniem. Charakterystyczna dla początkowego okresu nauki w przedszkolu jest pobudliwość, przez którą maluch nawet przez bardzo słabe bodźce może przeżywać silne stany euforyczne lub napady płaczu czy lęku. W tym wieku jego układ nerwowy jest jeszcze niedojrzały i w psychice przewagę nad procesami hamowania mają procesy popędzania. Warto podkreślić, że dziecko ma potrzebę „wyrzucania” swoich emocji na zewnątrz i manifestowania ich. Malec w wieku przedszkolnym raczej nie tłumi swoich emocji, a jego uczucia są silnie manifestowane i odbijają się w zachowaniu, gestach, nastroju. Panowanie nad emocjami i ich werbalizacja przychodzi dopiero w późniejszym etapie rozwoju.
Rola rodzica w wspieraniu rozwoju emocjonalnego
Abyście z kilkulatkiem łatwiej przeszli ten burzliwy okres, możecie w bardzo łatwy sposób go wspierać. Najlepiej oczywiście wykorzystać w tym celu zabawę, która połączy przyjemne z pożytecznym. Naukę nazywania emocji można przeprowadzać, bazując na kolorowych buziach wyrażających konkretne stany, przyporządkowywać miny do danych, sytuacji, opowiadać o zajściach, które powodują takie reakcje. Dobrym pomysłem będzie również gra w kalambury przedstawiające uczucia. Ważne jest, aby dziecko nauczyć opowiadać o swoich emocjach, stawiając siebie jako przykład – jak to zrobić? Np. poprzez zwyczaj wzajemnego opowiadania o swoim dniu. Rozmowa o tym, co dobrego i co złego się wydarzyło, i jak się w związku z tym czujecie to najprostszy sposób na pokazanie, że emocje nie są tematem tabu, że nie można się ich wstydzić i da się nad nimi panować. Dziecko będzie potrafiło dokonywać autorefleksji i łatwiej zrozumie swoje zachowania i reakcje. Kolejnym ważnym krokiem jest okazywanie empatii i wyrozumiałości, które będą ogromnym wsparciem dla malca. Nie bagatelizuj wszystkich lęków i smutków malucha, mówiąc, że nie ma do nich powodów, ale okaż wsparcie i rozmawiaj o trudnych emocjach i sytuacjach w życiu malca.
Źródło: Academy International – Prywatne przedszkole w Warszawie
